Japonica Creativa

Nayuki-chan

polski : 88
francuski: 74
angielski rozsz: 72
ang podst: 74

Ale to chyba za mało Smutny

na poziomie 77 % buu
głupi angielski

Dlatego jeszcze nie wiem czy zdaję na UAM. Nie wiem jak innym poszła matura.

strawberry-fields

U mnie:
polski - 80
ang - 92
WOS - 74
wszystko podst

Norasówna

strawberry-fields, nie wybierasz się na japonistykę, czy nie zapoznałaś/-łeś się z zasadami rekrutacji? (http://amu.edu.pl/index.php?linkid=2314)

RadaZ

Norasówna

[quote="RadaZ"] nadajesz się na członkinię Creativy, Norasówka, bez dwóch zdań
Bardziej by mnie interesowało, czy się nadaję na studentkę japonistyki w sumie

Norasówna

sorry, oczywiście RadaZ napisał tylko część z tego, co jest w ramce-reszta to moja odpowiedź Mruga

Każdy zalogowany użytkownik ma możliwość edytowania swoich postów - w prawym górnym rogu opcja "zmień". Zapraszam do korzystania z tej opcji, bo kolejny post napisany przez tego samego użytkownika po własnym, zostanie usunięty.

strawberry-fields

Z zasadami rekrutacji sie zapoznalem, tyle ze za późno, kiedy nie mialem juz mozliwosci zmiany poziomu matury, dlatego ide do WSJO, a na UAM mam zamiar dokonczyc studia (pisalem zreszta o tym w innym watku).
RadaZ - Moj nick pochodzi od piosenki Beatlesów z 1967 r - "Strawberry Fields Forever".

Gorgona

osobiście uważam, że brak egzaminów na japonistykę jest wielkim błędem. świetnie zdana matura po90% świadczy tylko o tym ,że ktoś był dobry z historii, polskiego czy angielskiego., żaden z tych przedmiotów nie oddaje prawdziwej wiedzy o Japonii. Na lekcjach historii o Japonii wspomina sie mówiąc o cywilizacjach dalekiego wschodu i w XIX wieku. Na geografii o Japonii wspomina się ytlko mówiąc o gospodarce. CZy to wystarczająca wiedza żeby studiować japonistykę??!! nie będę ukrywać ,że wkurza mnie fakt iż dostaną się tlyko osoby z najwyższymi wynikami, a prawdziwi pasjonaci którzy nie byli orłami w szkole będą mogli sobie tlyko pomarzyć. Bo jestem prawie pewna ,że gdyby były egzaminy z prawdziwej znajomości historii i kultury Japonii dostały by sie osoby moze które nie maja specjalnie najlepszych wyników w nauce ale naprawdę by się interesowały tym tematem. musiałam się wypowiedziecć na ten temat bo nie mogę znieść jak osoby takie jak norasówna z góry przekreślają osoby z niższymi wynikami. może strawberry-fields ma większą wiedzę o japonii i jest większą pasjonatką niż norasówna, kto wie może nawet lepiej by sobie na tej japonistyce poradziła ale nie będzie miała szansy się dostać ze względu na wyniki matury które wcale nie oddają stanu wiedzy na temat Japonii. Tomasz Edison ( ten od żarówki) był uważany za opóźnionego w rozwoju a wynalazł ponad 1000 wynalazków.jego też przekreślili a tutaj taki psikus. japonistyka, jest to moim marzeniem i żeby się dostać wolałabym się wykazać moją wiedzą na temat japonii niż wynikami matury.sorry jeśli kogoś uraziłam ale takie jest moje zdanie.

agata

Nie jesteś odosobniona w poglądach, Gorgona Wesoly

. Ja też (tak jak mnóstwo innych osób - chyba większość) myślę, że stary system rekrutacji był bardziej adekwatny (choć też nie doskonały - jak każdy, niestety....), nie tyle ze względu na to, że lepiej sprawdzał "prawdziwą wiedzę o Japonii", ile dlatego, że rozmowa z kandydatem dawała możliwość przynajmniej częściowego zweryfikowania jego motywacji, samozaparcia, można było zapytać go, dlaczego właściwie chce iść na te studia, co chce po nich robić itd. Moim zdaniem właśnie motywacja i predyspozycje do studiowania japonistyki (choćby talent do językow obcych, pamięć wzrokowa, która pozwoli potem zapamiętać setki znaków itp.) są najważniejsze i najbardziej pożądane u kandydata - nie już posiadana wiedza, bo i tak wszystkiego będzie miał możliwość nauczyć się w czasie studiów (z tego samego powodu nigdy nie była wymagana ani premiowana jakoś specjalnie znajomość japońskiego), ale raczej chęć zdobycia tej wiedzy, poszerzania zainetresowań. Ważne jest - wg mnie oczywiście - nie tyle to, żeby dostały się osoby, które najwięcej umieją i wiedzą o Japonii, ale takie, które nie zrezygnują z japonistyki po dwóch miesiacach, bo "to jednak nie to" - no i posiadające odpowiednie predyspozycje, bo sama chęć nauczenia się jeszcze nie wystarczy. Zdarza się, że osoby naprawdę bardzo zafascynowane Japonia i dużo się uczące odpadają po pierwszym roku, bo po prostu nie dają sobie rady z nauką (tzn. chyba się zdarza Mruga

w sumie osobiście nie znam takiego przypadku

). Na szczęście zeszłoroczne pierwszoroczniaki, przyjęte już na nowych zasadach, tylko z matury, stanęły na wysokości zadania Wesoly

.
A co się tyczy skreślania kandydatów - to nie Norasówna, tylko jasno w tym przypadku określone zasady rekrutacji przekreślają szanse Strawberry-fields na japonistykę. Niestety. Przy okazji - powodzenia w realizacji planu pięcioletniego (3 na WSJO + 2 gdzie indziej Mruga

), Strawberry-fields! Mruga

P.S. Zanim zrobi to admin napiszę ja - ładnie prosimy o używanie dużych liter na początku zdania Mruga

. Tak dokładnie, prosimy... Dzięki Agatko (;

Carpol

Gorgona przepisy sa po to zeby ich przestrzegac, skoro zostaly uchwalone to rozwodzenie sie nad nimi jest bezcelowe. Jak ktos jest pasjonatem i ten kierunek jest jego marzeniem postara sie o dobre wyniki, czesto zmuszajac sie do robienia tego czego nie lubi. A jako ze system stworzony jest pod masy to przyklad Edisona jako jednostki wybitnej jest nietrafiony. Co do narosownej to poprostu brak wyczucia.

Norasówna

RadaZ

Sytuacja jest złożona, więc... może krok po kroku, do samego sedna.

agata

Miałam ochotę przemilczeć, na wszelki wypadek, żeby uniknąć kolejnej burzy w szklance wody i donikąd nieprowadzących dyskusji, ale jednak, w imię idei...

Carpol

strawberry-fields

Nawiązując do powyższych postów, szczególnie Gorgony - wydaje mi się , że japonistyka jest właśne po to, żeby wiedzę o Japonii dopiero nabyć, a nei wykazywać się nią w rozmowach kwalifikacyjnych. A to że egzaminy maturlane zdajesz na 90 % świadczy o ogólnej inteligencji, która nA studiach przyda się bardziej niż największa nawet wiedza o Japonii.
A tak poza tym - co kogo obchodzi dlaczego chcę iść na japonistykę, po co mam tą decyzję przed kimkolwiek motywować, tym bardziej przed jakimś nieznjaomym egzaminatorem, jak to było w poprzednich latach? Kto ma decydować o mojej przyszłości - ja, czy jakiś egzaminator? Lepiej juz niech decydują liczby, które osiągneliśmy sami, niż obcy ludzie, takie jest moje zdanie.