Japonica Creativa

Tullius Cicero

Witam,

Niestety nie mogłem uczestniczyć w wykładzie dra hab. Arkadiusza Jabłońskiego pt. "Współczesne obrazy Japonii w Polsce", gdyż przebywałem z zaplanowaną wiele miesięcy wcześniej wizytą w Trójmieście*. W związku z tym, że temat ten niezwykle mnie interesuje mam prośbę: czy ktoś mógłby podać główne tezy wykładu, napisać coś o frekwencji i ogólnych wrażeniach ze spotkania? Będę wdzięczny za wszelkie informacje. Pozdrawiam.

*Nie na Openerze, choć sam festiwal dał się we znaki, szczególnie jeżeli chodzi o komunikację miejską.

yaboo · Dołączył: 16 Mar 2006 Posty: 392 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Sam autor mówi ponoć, że było to, co zawsze, tylko w konwencji lipcowej. Lipcowa była także frekwencja, choć w granicach dwucyfrowej przyzwoitości, mimo ulewnego deszczu, jaki wydarzenie poprzedził. A chodziło generalnie o to, by nie demonizować dość przypadkowych acz niekiedy rzeczywiście niezłych fotografii Aleksandrowicza w duchu polskiego prowincjonalnego orientalizmu. Czy to wystarczy?

Tullius Cicero

Bardzo dziękuję za odpowiedź.

Moje wątpliwości budzi zdanie:

yaboo · Dołączył: 16 Mar 2006 Posty: 392 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Chodzi o to, by do fotografii Aleksandrowicza nie dopisywać tego, czego na nich nie ma. Chłopak miał dobre oko, pieniądze na podróż i trochę szczęścia, ale nie był bynajmniej jakimś geniuszem i takie same jego zdjęcia z Rumunii zapewne nie zostałyby zauważone, a zdjęciom z Japonii niektórzy przypisują geniusz, wyczucie sytuacji i niebywałą kompetencję kulturową autora. Nie stwarzajmy bytów ockhamowskich by delektować się fotografiami, nawet najlepszymi. To długa historia, stąd z konieczności również wyjaśnienia autora na forum pozostają lakoniczne i niepełne.

Tullius Cicero

Wczoraj miałem okazję obejrzeć wystawę zdjęć Aleksandrowicza w galerii SPOT. Całkowicie zgadzam opinią Yaboo-samy. Większość zdjęć jest zupełnie przeciętna, jest też kilka ciekawych, ale z pewnością nie wybitnych. Doszukiwanie się wybitnych zdolności kulturowych, nadzwyczajnych zdolności komunikacyjnych i językowych, oraz niebywałej wrażliwości i zrozumienia wobec odmiennej kultury są przejawem jakiejś mitomanii. Pewnie ktoś chciał przy okazji wystawy zdjęć zaistnieć, albo na siłę coś udowodnić. Zresztą słowa samego Aleksandrowicza o tym, że miał wrażenie jakby znalazł się na Marsie zdają się przeczyć jego niezwykłemu zrozumieniu obcej kultury. Moją "ulubioną" tezą jest ta o znaczeniu podróży Aleksandrowicza dla relacji polsko-japońsko-izraelskich. Zresztą jak można było wywnioskować z tekstu autorowi tego stwierdzenia chodziło również o ówczesne relacje (pewnie nie wiedział, że państwo Izrael wówczas nie istniało). Mam też zastrzeżenie co do samej wystawy. Zdjęć jest bardzo mało, szczególnie jeżeli wziąć pod uwagę ile zdjęć zostawił po sobie Aleksandrowicz z podróży do Japonii. Właściwie bardziej przypomina to restaurację udekorowaną zdjęciami, niż wystawę. Taka forma reklamy, sposób przyciągnięcia klientów. Oglądając zdjęcia i nie mając zamiaru niczego zamawiać czułem się tam troszkę nieswojo. Ale to tylko moje subiektywne wrażenie.

yaboo · Dołączył: 16 Mar 2006 Posty: 392 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Dopiero teraz przeczytałem, stąd opóźnienie.

Otóż to prawda: z mitomanią należy walczyć, ale też docenić należy urok zdjęć Aleksandrowicza. Inna rzecz, że część tego uroku wynika po prostu z myszki, jaką zdjęcia nieuchronnie trącą po 70 latach, a inna część zdjęć z kolei mogła by być powtórzona także dziś, gdyż pewne rzeczy się nie zmieniły, mimo upływu czasu.

Tak się poza tym złożyło, że to dzięki SPOT-owi zdjęcia udało się po opóźnieniu pokazać w Poznaniu, z pewnych przyczyn nie w całości w porównaniu z wersją z Manggha, tak że ten wysiłek także docenić należy.

Jak widać, staram się jednak poszukiwać złotego środka. Ale też, oczywiście, każdy może mieć swoje zdanie.